Met Himalaya trekking ben ik in 2001 naar Nepal geweest. Daar de Rolwaling trek gedaan en uitgekomen in het Everest gebied.
Nepal was ik voor het eerst in 1987, de Annapurna rondweg was net open gesteld. Trainen was niet nodig. Nu was de Tashi Lapcha Pass toch wel heel zwaar. Wel goed over heen gekomen in het Everest gebied. Ik had deze tocht uitgezocht omdat de meeste dalen in Nepal van Noord naar Zuid lipen en dit dal liep van oost naar west. Had ingeschap dat ik dan betere lichten op de bergen zou krijgen. Inmiddels ouder en wijzer ben ik nu bezig met de Great Himalaya Trail. De link hiernaast is van Katja Staartjes die een prachtig boek daarover heeft geschreven. Ik kan het programma van mondiavisueel aanbevelen, waar zij ook heeft gepresenteerd.
Tekst audio visual:
Met gemengde gevoelens begin ik aan de Rolwaling tocht. Het is een zware tocht over de ruim 5700 meter hoge Tashi Labse pas, in een nog niet door al te veel toeristen bezocht gebied met door de oost west ligging mooie fotografische mogelijkheden, zo ‘s ochtends en s’avonds. Het reisgezelschap geeft me voldoende vertrouwen. Met Himalaya trekking heb ik al eerdere tochten gemaakt door de Himalaya. De beschrijving vooraf klinkt goed.De route start in Jiri, het klassieke startpunt voor het Everest gebied. We klimmen over de Chordung Danda naar Suri Dobhan aan de oever van de Tamakoshi. Na het kleine dorpje Simi volgt een steile klim door prachtige rhododendron bossen naar de Daldung La. Op deze pas heb je al een geweldig uitzicht op wat je te wachten staat: de diepte van de Rolwaling-vallei beneden je en de hoge witte toppen in een weids panorama om je heen. Beding is hier het centrale Sherpadorpje op 3600 meter waar we twee dagen later arriveren.Tot zover de beschrijving van Himalaya trekking. Onheilspellend is echter het dat het gletsjermeer Tsho Rolpa elk moment kan doorbreken en alles in het dal zal meesleuren. Dat had ik van te voren niet zo begrepen. Enigszins geruststellend is dat het westen is gestart met een kunstmatige afwatering van het gletsjermeer. Al lopend in de Rolwaling vallei denk ik aan de gevaren. Wij zullen na een paar dagen voorbij het gletsjermeer zijn, terwijl de mensen van het dal toch elk moment de doorbraak niet zullen overleven. Ik zie in vergelijking met andere delen van Nepal veel meer muurtjes, is dit dan de hoop van de mensen hier? Is het gewoon leven van dag tot dag? Is het een rotsvast vertrouwen hebben dat de Goden hun zullen behoeden voor het gevaar? Heeft men nu hoop gekregen door de westerse hulp? Ik zoek naar antwoorden. Verder dan een aantal diepzinnige vragen kom ik niet. Waarom willen wij westerlingen altijd een antwoord?