In de hoogtijdagen van het Sovjettijdperk werd er op het schiereiland Kamchatka uitgebreid onderzoek gedaan naar de bijzondere vulkanische verschijnselen, die dit gebied kenmerken. Door de zo goed als opgedroogde geldstromen vanuit Moskou is het onderzoek stopgezet.
Kamchatka vond ik vroeger wel bizonder op de wereldatlas. Na de val van de Sowjetunie konden dit soort bestemmingen worden opgenomen in de reisprogramma’s van de avontuurlijke reisgezelschappen. Ik boekte via Himalaya trekking. Deze organisatie kende ik nog van een tocht door Dolpo in Nepal. In de reisgids was een wandeling beschreven door Kamchatka over licht geaccidenteerd terrein. Wel je eigen bagage meedragen. Mogelijkheden dacht ik om je statief mee te nemen. De reis liep niet zoals gepland. Al op de eerste echte wandeldag brak een medereiziger een kuitbeen en ander ging finaal door zijn achillespees. De bagage van die 2 werd verdeeld over de anderen. Dat waren zware dagen totdat we de eerste jagersplaats kwamen waar een helicopter de ongelukkige naar het regioziekenhuis bracht. Dezelfde helicopter zette ons af bij de Munowski vulaan van waaruit dagtochten werden gelopen. Al was de reis niet zoals beschreven, het was toch een zeer bizondere ervaring. De fantastiche natuur, leuk gezelschap en de grauwe woonkolossen van Petropavlosk. Met de gids Peter Schadee ben ik het jaar daarop nog eens naar Alaska geweest. Nu kennen we van Kamchatka van het spel Risk.
